Wat is zo wonderlijk aan Delfshaven?

Dat het bestaat.

Wie verzint er nou zoiets? Een havenplaatsje aanleggen bij een rivier ver buiten de grenzen van de stad? En ook nog een kanaal graven om daar te komen. Delft deed dat in de 14de eeuw. Om te kunnen concurreren met het grote Dordrecht en het kleine Schiedam. Zeker niet met dat stukje drooggevallen moeras dat zich sinds kort een stad mag noemen: Rotterdam.
Hoe moet het nieuwe havenstadje gaan heten: Merwehaven, Holland Poort? Nee, het leek de stad beter om duidelijk te zijn onder welk bestuur de haven viel, dus Delft’s haven. En voordat die lastig uit te spreken letter t een natte t werd: Delfshaven.

Wonderlijk.

Al snel ligt de haven vol schepen, vaak met een flinke lading haring. De jonge Piet Heijn vindt het geweldig dat de nieuwe haringvangst altijd rond zijn verjaardag op 14 juni de haven binnen wordt gevaren: dubbel feest.
Pietje Haring, zei zijn oom Albert plagend. Nee, mijn naam is Piet Heijn, reageerde de jongen onmiddellijk. Want met je naam moet je niet laten spotten.

Ook graan vind je veel terug in de buik van de schepen in Delfshaven. Voor brood, maar vooral voor mout en bier. Vandaar al die lustig rondwentelende molens in het gebied. Het is dan ook vaak gezellig in het wonderlijke havenstadje.

En dat Delfshaven bestaat nog steeds…